Een terugblik op seizoen 1998/1999

De KNSB-competitie 1998-1999 zal zeker niet in de geschiedenis voortleven als de meest regelmatige, want nog voordat er ook maar één zet gedaan was bleken DCG (in de hoofdklasse) en DOS Amsterdam (in onze klasse 1a) zich te hebben teruggetrokken. Daardoor deed zich het merkwaardige feit voor dat deze klassen slechts 9 teams bevatten, een in mijn ogen voor de KNSB blamerend verschijnsel.
Maar goed, ook in een klasse van 9 teams zou het om het kampioenschap op papier gaan tussen LSG en Philidor, op gemiddelde rating verreweg de sterkste teams, waarbij Philidor licht in het voordeel was.
Nu had de competitieleider het ongelukkige idee gehad deze twee teams reeds in de eerste ronde aan elkaar te koppelen. Het gaat natuurlijk niet aan deze goede man de schuld te geven van de opgelopen
6-4 nederlaag - eerder was het zich om hem moverende redenen de dag voor het competitiebegin terugtrekken van Yge Visser daarbij een factor van belang -, doch een feit is het dat daarmee de spanning wat betreft de strijd om de bovenste plaats vrijwel verdwenen was. En toen vervolgens ook de tweede verre uitwedstrijd, tegen het Haagse DD, op trieste wijze verloren ging, was die wat Philidor betreft helemaal verdwenen.
Vanaf dat moment werd er overigens tegen de wat zwakkere teams wel steeds gewonnen, met uitzondering van de thuiswedstrijd tegen Caissa, die in een gelijkspel eindigde.
Uiteindelijk resulteerde dit alles nog in een tweede plaats, op een straatlengte achter het superieure LSG.
Een teleurstellend seizoen dus met als grootste tegenslag het wegvallen van Yge Visser. Gelukkig bleef de stemming in het team onverminderd goed en toonde Wietze Jongsma zich een betrouwbare vervanger.

Als men naar de persoonlijke scores kijkt, valt op dat de kop heel wat meer punten heeft gescoord dan de staart, waarbij in het bijzonder de voortreffelijke resultaten van onze echte toppers Karel en Sipke in het oog springen. Karel zag een 100% score maar nipt aan zijn neus voorbij gaan. Ook Migchiel , Bas en Erik-Jan deden het goed, al was het jammer dat de laatste zijn door goed spel opgebouwde ongeslagen record juist in de laatste ronde verloren zag gaan.
Cor Kamstra, terug van weggeweest, was niet bepaald op dreef, evenmin als Addy Lont, die halverwege het seizoen op wereldreis ging.
Jan Werle begon beroerd, doch won zijn laatste drie partijen. Zijn tijd komt (snel). Jan Hania acteerde als vanouds wisselvallig en Wietze Jongsma is de ideale invaller: verliezen is er niet bij en in het algemeen is hij zo snel met remise tevreden dat hij de taak van teamleider kan overnemen.

De scores:


Karel van der Weide +6, =1 6½/7 93%
Sipke Ernst +5, =2, -1 6/8 75%
Migchiel de Jong +3, =4, -1 5/8 63%
Bas van der Lijn +2, =6 5/8 63%
Eddie Scholl +4, =3, -1 5½/8 69%
Erik-Jan Wagenmakers +4, =3, -1 5½/8 69%
Cor Kamstra +2, =2, -3 3/7 43%
Jan Werle +4, , -3 4/7 57%
Jan Hania +2, =3, -2 3½/7 50%
Addy Lont +1, , -3 1/4 25%
Wietze Jongsma +1, =6 4/7 57%
Gerben van Manen -1 0/1 0%
Totaal +34, =30, -16 49/80 61%


Op dit moment ziet het er naar uit dat het team, dankzij de steun van Frigem, mevr. Langbroek en accountant Ernst en Young en ondanks het feit dat het in de meesterklasse terugkerende Rotterdam hevig naar Karel van der Weide's hand heeft gedongen, in ongeveer dezelfde samenstelling als in het afgelopen seizoen een nieuwe poging kan doen op het hoogste niveau terug te keren. Een belangrijke factor daarbij zal zijn de indeling van de beide eerste klassen.
We wachten af.

Eddie Scholl