De eerste overtuigende prestatie dit seizoen van de mannen van het eerste, deze door vijf overwinningen en evenzovele gelijke spelen tot stand gekomen overwinning op de Utrechtse studenten, die, waarschijnlijk tot hun verbazing, de beide eerste ronden winnend hadden afgesloten. Toch schieten we er niet veel mee op, want koploper en grote favoriet Apeldoorn haalde nog doeltreffender uit (8½-1½ tegen Hardenberg) en vergrootte zijn voorsprong op ons tot 2 match- en 6 bordpunten. Zo'n achterstand valt niet gemakkelijk weg te poetsen, al staat voor de volgende ronde (op 11 december) dan ook de thuiswedstrijd tegen Apeldoorn op het programma. Het gerucht gaat dat de grootmeesters Joesoepov en/of Dvorevski bij deze gelegenheid de Apeldoornse gelederen komen versterken. Voor toeschouwers ongetwijfeld heel interessant; voor ons als spelers (misschien) een stimulans.
Zoals uit het voorgaande blijkt, ging er tegen Paul Keres niet zo verschrikkelijk veel mis, al had het maar weinig gescheeld, want Migchiel, tot nu toe slecht op dreef, had zijn in korte tijd opgebouwde prachtstelling bijna even zo snel ineen zien storten. Toch kwam hij met hulp van zijn tegenstander nog met de schrik vrij.
Babak treft het niet met zijn tegenstanders: in plaats van met open vizier het gevecht aan te gaan in zijn geliefde Franse opening, zijn zij voortdurend zo kinderachtig naar de ruilvariant te grijpen. Dan wordt winnen met zwart wel erg moeilijk.
Cor Kamstra kreeg vanuit zijn lijfopening 1…, g6 wel volop kansen om doeltreffend uit te halen, doch wist deze niet optimaal te benutten. Hij kwam materiaal voor, echter niet voldoende om het eindspel te winnen.
In de partijen aan de beide laatste borden leek het evenwicht geen moment verbroken te worden. Wietze tekende hiermee zijn derde remise aan; hij lijkt op weg er dit seizoen 9 te produceren.
Op de 5 overwinningen was niet veel af te dingen: speciaal aan de hoogste borden bleek het krachtsverschil evident.
Zo won Karel v.d. Weide rechtstreeks vanuit een zeer geslaagd Wolgagambiet en masseerde Sipke, zoals hij dat zo goed kan, zijn opponent in een beter staand eindspel net zo lang tot er combinatoir zaken gedaan konden worden. Ook Jan Boersma en ikzelf hadden niet echt veel last van onze tegenstanders. Bas van der Lijn daarentegen moest hard werken voor het volle punt. Dat deed hij echter zeer kundig en met overtuiging.
Al met al toch een aardige opsteker na de niet vlekkeloos verlopen eerste ronden.
Philidor I - Paul Keres I
K v.d. Weide - Floor 1-0
S Ernst - De Beer 1-0
B Tondivar - V.d. Fliert ½-½
M de Jong - Karstens ½-½
B v.d Lijn - Konings 1-0
E Scholl - Nicolai 1-0
C Kamstra - Hochstenbach ½-½
J Boersma - Schipper 1-0
A Lont - Hendrickx ½-½
W Jongsma - Abcouwer ½-½
Eddie Scholl