door: Auke van der Heide
Zo aan het eind van het jaar op bijna de korste dag en langste nacht mochten we weer naar
Groningen om te schaken. Dit keer tegen Staunton. Staunton heeft een sterk team wat
betreft rating, maar zij misten twee sterke spelers en wij maar een. Toch hield Staunton een
ratingvoordeel.
De vorige keer naar Groningen hadden we nogal wat omleidingen richting
denksportcentrum, maar nu viel dat erg mee. Toen wij met captain Egbert ruim op tijd
arriveerden waren ook de andere spelers er al. Dit was een lichtpuntje en een goede start.
De wedstrijd werd een zwarte dag. Vijf zwartspelers wonnen hun partij en slechts twee
witspelers. De laatste partij werd remise.
Eelke speelde met de zwarte stukken een ’s morgens nog voorbereide variant, maar na zet
10 verwisselde hij twee zetten en kwam daardoor zoveel slechter te staan dat hij er niet
meer aan te pas kwam.
Dylan was nog heel lang bezig met zijn partij. Uiteindelijk werd dit een pionneneindspel met
elk 3 pionnen. De zwartspeler (tegenstander van Dylan) had dit kunnen winnen, maar na
enkele foutjes greep Dylan de remisekans die hij kreeg. Knap doorgespeeld en gewacht op
de kans die soms komt.
Maarten was ook net als Dylan lang bezig. Uiteindelijk kwam hij in een eindspel met twee
pionnen minder terecht, maar echte remisekansen waren er niet meer.
Egbert schrijft: Na in de opening een minder nauwkeurige zet te hebben gespeeld, kwam ik
er eigenlijk niet meer aan te pas. Even dacht ik nog iets te hebben maar mijn tegenstander
reageerde met de beste zet. Vervolgens probeerde ik op de damevleugel iets, terwijl het
gevaar op de koningsvleugel op de loer lag. Kortom: van mijn kant een kansloze partij, goed
gespeeld door mijn tegenstander.
Oene speelde een degelijke partij. De hele partij had hij een klein voordeel maar het leek
allemaal niet door te slaan. Op een bepaald moment kon Oene herhaling van zetten
afdwingen, maar hij kon ook nog door spelen. Gelet op de stand op de andere borden en de
uitslagen die er al waren dacht Oene “ik speel nog even door met iets anders dan herhaling van
zetten”. Direct daarna blunderde de tegenstander van Oene en gaf deze een stuk weg. Winst
voor Oene. Goed om maar eens door te spelen. Hieronder de partij.
Simon speelde een taaie partij. Het leek heel lang gelijk op te gaan. Op een bepaald moment
kwam er een afwikkeling naar een pionneneindspel die de tegenstander niet goed had
ingeschat. Met een mooie zet met de koning ontstond een winnende stelling. Opnieuw een
punt voor Simon. Hier ook nog het verslag van Simon zelf.
"Ik begon de partij matig, want mijn tegenstander speelde een opzet waar ik geen ervaring
mee had. Hij speelde namelijk zijn loper naar g4 en sloeg op f3 waardoor veld d4 verzwakt
werd. Zoals ik al zei: ik speelde het niet goed. Op een gegeven moment stond het zelfs -1.7,
maar mijn tegenstander profiteerde er niet van en een paar zetten later stond ik al iets
beter. Ik had comfortabel spel en naar mijn mening speelde ik het eindspel goed. Dat was
ook zo, ik bouwde gestaag een voordeel op maar uiteindelijk vervlakte dat en stond het
weer 0.0. (Maar voelde als beter voor mij.) Op zet 37 maakte hij een verschrikkelijke blunder
door op e5 te slaan. Dat gaf mij de gelegenheid om naar een simpel gewonnen toreneindspel
af te wikkelen. De rest was niet moeilijk meer."
En hieronder de partij zelf tussen Simon Botter (wit) en Hans Polee (zwart)
Marcel leek een mooie actieve stelling te hebben, maar de tegenstander stond beter dan
ingeschat. Na enkele aanvalszetten die te optimistisch bleken stond Marcel ineens -3. Hij
raakte een belangrijke centrumpion kwijt en de tegenstander speelde het verder degelijk uit.
Auke speelde met zwart tegen een jeugdspeler van Staunton. De tegenstander speelde een
behoorlijk agressieve variant van de Caro-Kann. Maar na 23 zetten stond de koning van wit
wel heel kaal en konden de stukken van Auke de witte stelling binnendringen. Dit leidde tot
het verlies van een stuk voor wit. Wit speelde daarna nog ruim 40 zetten door voor hij mat
ging. Hierbij de eerste 35 zetten van de partij. Dat het daarna nog 40 zetten duurde vond Auke vast niet erg.
De eindstand was hiermee 4,5 – 3,5 voor Staunton geworden. Dus zo ook een zwarte dag
voor Philidor 2.