Uw notulist verkeerde nog in het trauma van de Griekse gift, die hij in de vorige ronde der tweede klasse van de FSB niet had durven aannemen. Ten onrechte, bleek later. Hij verloor. Daags erna leverde hij in de interne bij SCL eenzelfde putsch met een loperoffer op g2, dat niet correct was maar door zijn tegenstander niet goed werd behandeld. En hij won.
Vandaag had hij tijdens de driedaagse reis rond de brede school aan De Stringen te Akkrum besloten tot het Londense systeem. “Lang rokeren en op de koningsvleugel erin kleunen met zo nodig offers”, had hij stoer gesproken tegen zijn reisgenoten Leo en Richard.
Dat is het beproefde parool van derdebordspeler Derk, die zich ook vandaag weer vol overgave kweet van die filosofie. “Ik kwam hartstikke mooi te staan met al die pionnen naar voren op de koningsvleugel en een paard in het centrum”, vertelde hij achteraf. “Ik had nog een mooie truc: ik sloeg een pion met schaak met mijn dame, die kon hij terugslaan maar daardoor kon ik op mijn beurt zijn dame slaan met mijn loper.”
Helaas kwam hij weer eens wild goed te staan – “Mijn tegenstander dacht ook dat ik goed stond” – maar toen de kruitdampen van de donderbussen opgetrokken waren, bleek hij een volle toren onder de kerstboom gelegd te hebben, en ging hij nog vrij mooi mat ook (met een dameoffer).
Wiebe had een zak vol Griekse giften meegebracht. Het spel verliep volgens plan: lang rokeren en de g- en h-pionnen opspelen met de torens erachter. Hij snoepte met zijn dame de zwarte pion op h6, een potentieel Grieks presentje want zijn dame kwam link op dezelfde diagonaal als zijn koning te staan.
Maar door zijn g-pion op te geven en meteen ook nog een kwaliteit ertegenaan te gooien kreeg hij onweerstaanbaar spel op de koningsvleugel. Uw notulist was nog niet klaar met trakteren, want zijn slotzet was een paardoffer waarna onherroepelijk spoedig mat zou volgen.
Zo stond het 1-1. Richard kwam overleggen: “Mag ik remise aannemen? Mijn tegenstander biedt het aan en ik ben er wel tevreden mee.”
Hij herinnerde zijn strenge doch rechtvaardige teamkapitein eraan dat hij eerder al eens zonder overleg remise had gespeeld, waarmee hij een not amused leidsman tegenover zich trof. Nu mocht hij remise aannemen. Dra daarna deed Leo hetzelfde, zónder overleg evenwel. “Ik ben zelf ook captain van een ander team, en ik vond die remise wel kunnen.”
Daar viel niks tegenin te brengen.
Ergo: 2-2. Het sprokkelen der puntjes vergaat ons redelijk dit seizoen.