Door Siegbert de Jong
|
16-12-17
|
BSV Bennekom |
2003
|
–
|
Philidor 1847 II |
1856
|
5½-2½
|
|
1
|
Hofstra , H.T.J. (Hotze Tette) |
2241
|
–
|
Etmans , M.D. (Maarten) |
2000
|
1 – 0
|
|
2
|
Markering , M.A. (Martin) |
1918
|
–
|
Kamstra , J.A. (Jippe) |
2140
|
0 – 1
|
|
3
|
Beule de, E.C.A. (Eddy) |
2046
|
–
|
Jong de, S.F.J. (Siegbert) |
1957
|
½ – ½
|
|
4
|
Riksen , J.B. (John) |
2049
|
–
|
Berg van der, W. (Wessel) |
1967
|
½ – ½
|
|
5
|
Bruil , R.A. (Rembrandt) |
1982
|
–
|
Kruit , E.A. (Erik) |
1876
|
1 – 0
|
|
6
|
Pauw , M.R. (Martijn) |
1973
|
–
|
Popta van, H.D. (Hette) |
1885
|
½ – ½
|
|
7
|
Veen van der, B.K. (Benno) |
1922
|
–
|
Zeijl van, W. (Wim) |
1468
|
1 – 0
|
|
8
|
Bunt , T. (Teunis) |
1891
|
–
|
Maanen van, L. (Leo) |
1555
|
1 – 0
|
Dat het tweede afgelopen zaterdag opnieuw verloor, was geen grote verrassing. Niet alleen stond het team bij het begin van de vijfde ronde al op de tiende plek, ook waren er opnieuw personele problemen, nu naast Franke ook Catharinus had afgezegd. Bovendien was onze tegenstander in onze sterkste opstelling ook nog een hele kluif geweest.
De wedstrijd in Bennekom begon al om 12.00 uur. Vroeg uit de veren dus. Bij de McDonalds in Heerenveen konden Jippe en Wessel aanvankelijk Hette en Wim niet vinden, maar dit duurde gelukkig niet erg lang. Het weer hielp ook niet erg mee: regen en een akelig laag staande zon. Toch was iedereen op tijd in Bennekom.
Jippe was als eerste klaar. Hij had als enige zelfs een gemakkelijke middag. Hij trof dan ook een tegenstander tegenover zich die normaal aan een lager bord zit. Lang rocheren en daarna op de witte koning af. Het zag er eigenlijk heel simpel uit. De h-lijn openen en daarna de torens op diezelfde h-lijn verdubbelen. Natuurlijk hield wit het niet droog. Een partij die in elk leerboek over koningsaanvallen hoort te worden opgenomen. Het zag er op dat moment trouwens op verschillende andere borden ook prima uit. Een punt (of meer) lag zeker in het verschiet. Maarten had een kwaliteit gewonnen en Wessel een stuk. Nog twee remises erbij en wij zouden met een punt terugkeren naar Leeuwarden. Het was wel duidelijk dat er aan de onderste rij tafels (de tafels waren in twee rijen van vier opgesteld) niet veel gescoord zou worden. Dat onze beide invallers Leo en Wim verloren, was geen grote verrassing. In beide partijen ging eerst een pion en later een kwaliteit verloren. Wim vocht toen voor een verloren zaak, maar Leo had nog compensatie. Toch redde ook hij het niet. Bij Hette zat een halfje (of meer) er nog wel in, maar bij Erik was het al vroeg vreselijk misgegaan. Bij mijn eerste ronde langs de borden stond hij al twee pionnen achter. Na afloop gaf hij toe dat hij ‘vreselijk slecht’ had gespeeld. Waarschijnlijk had de lange autorit ook meegespeeld.
De voorsprong waar Jippe voor had gezorgd werd helaas gevolgd door een reeks van vier nederlagen. Niet zo erg als tegen Het Kasteel, toen wij maar liefst zes nederlagen achter elkaar moesten incasseren, maar vier is bijna net zo erg. Je wint er namelijk nooit een wedstrijd mee. Over de nederlagen van Erik, Wim en Leo heb ik hierboven al iets gezegd. Het was teleurstellend en onverwacht dat ook Maarten zijn koning had moeten omleggen. Met Pd7 had hij in een vroeg stadium de kwaliteit gewonnen, maar hij liet zijn tegenstander daarna helemaal terugkomen in de wedstrijd. Zo ver zelfs dat hij zelf een kwaliteit kwijtraakte en een hopeloze stelling overhield. Door de serie nederlagen was Bennekom op een 4-1 voorsprong gekomen. De overige partijen boden weinig zicht op een comeback. Meer dan drie remises zaten er niet in. Hette bood remise aan in een stelling die nog alle kanten op kon. Dit werd geaccepteerd. Hette scoorde hiermee na drie nederlagen eindelijk zijn eerste halfje. Hij gaf zijn goede stelling ditmaal niet weg en ging ook niet meevluggeren in de tijdnood van zijn tegenstander. Dan Wessel. Hij had met één pionzet twee stukken aangevallen. Zoiets moet je natuurlijk wel even zien! Het kostte hem twee pionnen, maar een stuk meer is een stuk meer. Hij wikkelde af naar een gewonnen pionneneindspel, maar draaide toen helaas twee zetten om, waardoor zijn tegenstander ternauwernood kon ontsnappen naar een remise-eindspel. Jammer, omdat Wessel zich nog zo goed had voorbereid door op tijd naar bed te gaan. Zelf was ik opnieuw als laatste klaar. Als wij het verslag van onze tegenstanders mogen geloven, is dit bij mijn tegenstander ook vaak het geval. Er kwam een eindspel met ongelijke lopers op het bord waarin mijn tegenstander een pion meer had. Hij probeerde nog 41 zetten lang ijzer met handen te breken, maar dit lukte gelukkig niet.
De maaltijd na afloop bij de plaatselijke chinees aan een grote ronde tafel (en voor het eerst met het hele team!) was uiterst gezellig, al was niet iedereen lovend over de snelheid van de bediening en de kwaliteit van het eten. Voor Wim was Bennekom een bijzondere plek, omdat hij er jaren geleden enige tijd had verbleven. Dankzij hem zijn wij nu weer helemaal bijgepraat over de gebeurtenissen in Nederlands-Indië tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
Aan het verslag op de website van BSV Bennekom (www.bennekomsesv.nl) zijn ook enkele foto’s toegevoegd.