|
Rating
|
Rating
|
|||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Heide van der, H. (Henk) | 1835 | Roersma, D. (Dylan) | 1855 | 0 – 1 | ||
| Haan de, F. (Fokke) | 1705 | NO | 0 | 1 – 0 | ||
| Veenstra, M. (Menno) | 1712 | Ploeger, P. (Pieter) | 1738 | 0 – 1 | ||
| Postma, A. (Auke) | 1514 | Eijk van, S.G. (Siem) | 1778 | 0 – 1 | ||
| Gemiddelde Rating: | 1692 | Gemiddelde Rating: | 1790 | 1-3 |
Rare uitslag? Klopt. Op het laatste moment werd Lutzen ziek. Er kon zo gauw geen vervanger worden gevonden. Helaas moest de klus dus met 3 man worden geklaard. En dat lukte. Er was al een invaller, Dylan Roersma, omdat Evan de volgende dag examens had. En dat was terecht belangrijker. Het oorspronkelijke plan was om Dylan aan bord 2 te zetten. Toen ik hem vertelde dat Lutzen niet mee deed, koos hij voor bord 1. Een sterkere tegenstander. Klasse.
Dylan stond al snel een stuk voor. Had een pion op b7 en een toren op a8. Tegenstander een paard op b8 en d7. Maar er stond nog een loper op b5. Dylan offerde het stuk terug en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Hij had een blije enthousiaste supportster. Zijn moeder.
Aan bord 3 was Pieter Ploeger ouderwets op dreef. Hij kon zijn toren offeren op g7, waarna zijn tegenstander langzaam werd “gekruisigd “. Toen hij mat dreigde te gaan gaf hij op. Een mooie partij, ook voor de “buhne “.
Siem kwam al snel een pion voor. Een mooie aanval via de c-lijn leverde een stuk op. Vatte het daarna wat te licht op. Tegenstander leek nog tegenspel te krijgen, maar gelukkig was dat schijn.
Een mooie 3-0 overwinning dus. Dit was de laatste wijdstrijd van dit seizoen. De definitieve doorbraak van de jeugd. Prachtige partijen van Evan, Lutzen en Dylan. En natuurlijk ook van de oudere garde, maar dat valt wat minder op.