Vooraf namen we de laatste wedstrijd, uit in Enschede tegen het 2e team van Max Euwe, uiteraard zeer serieus. Het kampioenschap was immers nog niet helemaal beslist… 3,5 bordpunt was nog nodig om LOS op een onoverbrugbare afstand te zetten. Maar achteraf bleek het een formaliteit: alleen als we door de absolute ondergrens zouden zakken (wat niet gebeurde) en als LOS in het zaaltje naast de onze met dikke cijfers van Max Euwe 1 zou winnen (wat al helemaal niet gebeurde; sterker nog, Max Euwe 1 won uiteindelijk 5-3 van LOS) zou het fout gaan.
Maar dat zat er nooit in, want we haalden tegen Max Euwe 2 een vrij degelijk niveau. Sterker nog, als we een beetje scherper waren geweest in de afwerking had het misschien wel de grootste overwinning van het seizoen kunnen zijn. Maar gezien het kampioenschap waren we misschien een beetje coulant naar de reserves van Max Euwe, of viel de scherpte weg toen het kampioenschap eenmaal binnen was.
Ik mocht zelf overigens het halfje binnenhalen waarmee we kampioen werden. Dat deed ik niet bewust. Na zo’n 2,5 uur spelen was er 1 partij in remise geëindigd bij Max Euwe 1-LOS, dus op dat moment hadden wij nog 3 bordpunten nodig. Ik stond vanuit de opening een pion voor, behield deze lange tijd, zag een afwikkeling waarbij ik dacht de pluspion tot in het eindspel te behouden, maar had iets overzien waarna ik de extra pion gewoon kwijtraakte. Stelling dus helemaal afgevlakt en gelijk. Een beetje teleurgesteld bood ik toen maar remise aan. Vervolgens keek ik bij de stand en zag ik dat we 0,5-2,5 voorstonden. Beetje toevallig dus… Mijn tegenstander nam het remise-aanbod al gauw aan, en daarmee was het kampioenschap beslist.
Hoe we op die 0,5-2,5 voorsprong kwamen: Amir speelde, zoals wel vaker dit seizoen, tegen de hoogste ratinghouder van het andere team. Met zwart wist hij de angel uit de witte opening te halen, de stelling was daarna vrij rustig, remise was logisch.
Migchiels partij was vrij typisch: leek een tijdlang min of meer gelijk op te gaan, maar in het eindspel sloeg Migchiel toe.
De winst van Erik was een tactische. Zijn jeugdige tegenstander vond het met wit om prima het Marshallgambiet te spelen. Op zich niets mis mee, maar er zijn natuurlijk goede redenen dat deze opening op het hoogste niveau vrijwel verdwenen is. De witspeler koos echter voor de verkeerde zetten (een opzet met f4) en Erik zei op dat moment al, toen ik hem tegen het lijf liep in de kantine, dat hij waarschijnlijk zijn tegenstander mat zou gaan zetten. En zo geschiedde:
Het kampioenschap was binnen, en de winst in de wedstrijd liet ook niet lang op zich wachten. Jippe speelde remise – in de opening zat hij een beetje in de problemen toen zwart zijn opstoot e4-e5 met het sterke d5-d4! beantwoordde – maar zwart koos vervolgens de verkeerde optie waarna Jippe een tijdje een wat betere stelling had en kon drukken.
Teamcaptain Jan had een prettige stelling nadat Snuverink de opening een beetje mishandelde. Kreeg twee mooie verbonden vrijpionnen op de c- en d-lijnen:
Daarmee was de stand inmiddels 1,5-4,5 en de tijdscontrole was nog niet eens geweest. De laatste twee partijen duurden ook niet zo lang meer. Addy speelde tegen Hans Plasman – die speelde in de vorige wedstrijd thuis tegen Max Euwe ook mee (verloor toen van Cas). Addy had lange tijd in het eindspel een gezonde pion meer, maar dit verzandde uiteindelijk in remise. Cas was als laatste nog bezig – lange tijd een prima partij, maar het leek mij dat hij in de tijdnoodfase in het eindspel getruct werd.
De teamcaptain van Max Euwe 2 (Anne Veltman) feliciteerde ons hartelijk met het kampioenschap en het moet gezegd worden dat de locatie ook prettig was. Ondanks gedoe met de horecavergunning maakte de thuisclub er het beste van, gratis koffie, thee en frisdrank voor iedereen, en het was ook fijn dat je direct vanuit de speelzaal naar buiten in een tuintje kon rondlopen met voldoende schaduw.
Rond 17:00 was onze wedstrijd al klaar dus hadden we de tijd om even in het centrum van Enschede rond te lopen en wat restaurants te bezichtigen. We probeerden een Griek die om 17:30 al redelijk druk was, maar die had geen plaats voor ons, dus probeerden we de Argentijn daarnaast die verdacht weinig klanten had (wij waren zo’n beetje de eersten). Onze argwaan bleek echter onterecht, het eten was prima en verscheen ruim op tijd. Tegen 19:00 konden we weer naar huis.
Terugkijkend op dit seizoen hebben we prima geschaakt, alhoewel het in de 1e klasse natuurlijk een stuk lastiger zal worden. Maar ondanks dat het er in sommige wedstrijden halverwege zorgelijk uitzag, vielen de bordjes bijna elke keer de juiste kant op in de 2e helft van de wedstrijd.
Wat betreft persoonlijke scores – Addy en Migchiel waren ongetwijfeld onze belangrijkste spelers, beiden bijna elke wedstrijd aan de hoogste borden en beiden ongeslagen gebleven, waarbij Addy zelfs topscoorder van 2A is geworden met een score van 7,5 uit 9 (en TPR van 2426!) en Migchiel ook een fraaie 7 uit 9 heeft gehaald. Ook Jan Hania en Erik Sparenberg scoorden er behoorlijk op los en haalden beiden 7 uit 9.
Cas had een moeizame 1e helft van het seizoen, maar haalde in 2025 3 punten uit 4 partijen, waaronder twee belangrijke winstpartijen in de wedstrijden tegen LOS en Max Euwe 1, en eindigde daarmee op 5 uit 9. Voor Jippe en Jeroen gold het omgekeerde – een prima 1e helft van het seizoen met 4 uit 4 en 4 uit 5 respectievelijk, maar in 2025 was het tot nu toe een beetje kwakkelen en eindigden we met 5 uit 8 (Jippe) en 5,5 uit 9 (Jeroen). Amir was de enige die niet meer dan 50% haalde (4,5 uit 9). Zeker niet zijn beste seizoen voor Philidor, maar toegegeven zat hij (bij toeval) vaak tegenover de sterkste ratinghouder van het team waar we tegen speelden. Als je naar zijn TPR kijkt (2164) valt het inderdaad wel mee.
Eddie Scholl heeft voor ons uitgezocht dat dit voor het eerst in de geschiedenis van Philidor is dat teams 1, 2 en 3 alledrie kampioen zijn geworden. Laten we er eerst maar een tijdje van genieten voordat we ons zorgen gaan maken over het hoe en wat van komend seizoen. Hulde aan de kampioenen!