Door Eelke Heidinga
| 16-03-19 | Philidor 1847 2 | 1993 | Haren & Oostermoer | 1907 | 5½-2½ |
| 1 | Mulder, C. (Catharinus) | 1976 | Valens, V. (Vincent) | 2239 | ½ – ½ |
| 2 | Boer de, R. (Rein) | 1988 | Steevensz, C. (Carel) | 1887 | 1 – 0 |
| 3 | Vermaat, M.C. (Marcel) | 2166 | Aden, M. (Meino) | 1946 | 1 – 0 |
| 4 | Nicolai, A.M. (Amir) | 2116 | Meirink, J. (Johan) | 1764 | 1 – 0 |
| 5 | Berg van der, W. (Wessel) | 1998 | Raad van der, M. (Mario) | 1825 | 0 – 1 |
| 6 | Heidinga, E. (Eelke) | 1911 | Schmidtke, T. (Tim) | 0 | 1 – 0 |
| 7 | Netten van, F. (Franke) | 1914 | Tasma, A.W. (Andreas) | 1779 | 0 – 1 |
| 8 | Wind, E.T. (Egbert) | 1875 | NO | 0 | 1R – 0R |
In de zevende ronde won Philidor II overtuigend van Haren. Maar medekoploper Sissa won eveneens, zodat de strijd om de titel erg spannend blijft. Philidor heeft veel meer bordpunten, maar elke misstap is fataal. Nog twee spannende ronden!
De wedstrijd begon met een tegenvaller: Maarten heeft deze week bij een val een paar ribben gekneusd en kon niet meespelen. Drie weken voor zijn 80e verjaardag! Gelukkig is het een taaie rakker dus komt hij zo spoedig mogelijk het team weer versterken. Ook langs deze weg beterschap, Maarten!
Vervolgens een tegenvaller voor Haren: Paulo Valiente, die aan bord 8 zou spelen voor Haren, kwam niet opdagen. Hij had zijn teamgenoten gezegd dat hij misschien moest werken, maar dat de kans 99% was dat hij kwam schaken. En volgens de wet der kansberekening kan het bord dan inderdaad leeg blijven. Sneu voor Egbert, die tot de tanden gewapend was. Maar het moet gezegd worden: na zijn openingszet had hij al overwegend spel.
Tim Schmidtke had zijn dag niet. Ruilde een paard af en zette het andere paard op e5. Leek prachtig, maar daarmee gaf hij wel vrijwillig de velden d5, e7, b6 en c7 cadeau. Eelke huppelde vrolijk met een paard en een loper over deze velden, ondertussen een pion en een kwaliteit buitmakend. De EU-genoot uit het oostelijke buurland dronk vervolgens de gifbeker helemaal leeg.
Ook Rein had niet veel moeite om de partij naar zich toe te trekken. Zijn tegenstander meende een koningsaanval op te kunnen zetten, maar Rein kwam eerst: hij zaaide dood en verderf in het centrum.
Als invaller voor Maarten hadden we Catharinus geleend van het derde, waarvoor nog onze uitbundige dank. Catharinus wist deze eer op waarde te schatten door de sterke Vincent Valens moeiteloos op remise te houden. De spirit die onze Mulder zo kenmerkt!
Wessel zit in een wat mindere periode. Kwam wat onder druk te staan; hij had kunnen afwikkelen naar een eindspel met een pion minder waarin hij nog kansen had, maar hij wikkelde liever af naar een eindspel met Dame tegen Toren + Loper dat kansloos was. Maar Wessel zal in de laatste twee ronden zijn immense schaakkracht weer tonen. Zo is hij.
Franke is onze teamfilisoof. Vooraf verzekerde hij het team dat we gingen winnen. Want: “Dood en leven zijn in de macht der tong.” Dus als je maar vaak genoeg zegt dat je gaat winnen, gebeurt het ook. Even testen: We worden kampioen! We worden kampioen! Zo, dat is zo goed als binnen. Althans: volgens de theorie van de teamfilosoof. De partij van onze hoedspecialist ging wat minder. Het was een bijzondere partij. Na 15 zetten had wit alle aanwezige stukken nog in de uitgangspositie staan en alle pionnen opgespeeld. Zwart had alle stukken ontwikkeld en netjes gerokeerd. Toch had wit de zwarte stukken met al die pionnen in een vervelende greep. Zwart had dat rustig op kunnen lossen profiterend van zijn ontwikkelingsvoorsprong. Maar de teamfilisoof is ook gezegend met een stevig optimisme, en offerde een stuk tegen twee pionnen. Dat bleek niet genoeg te zijn. Wit won gewoon met zijn stuk meer.
Amir is buitengewoon aardig. Te aardig? Zijn tegenstander zat in grote tijdnood en had nog 1 minuut op de klok. De Harenaar deed een zet en vergat de klok in te drukken. De toekijkende teamgenoten denken dan: één minuut wachten en de partij is binnen. Zo niet Amir: die wees zijn tegenstander op de klok. Zoals gezegd: aardig. Maar toch…
Op dat moment leek de stelling nog erg spannend, maar Amir had het slotoffensief uitstekend ingeschat: in een venijnige aanval won hij een toren en had heel goed gezien dat zwart geen eeuwig schaak had.
Bij gebrek aan Oene (nog van harte met de vrouwverjaardag, Oene) was Marcel als laatste klaar. Toch een gek gezicht. Soms had hij zelfs minder tijd op de klok dan de tegenstander! Nog nooit vertoond! Het was dan ook een ingewikkeld eindspel. Steeds moest Marcel inschatten welk eindspel het meest kansrijk was, er zaten steeds diverse afwikkelingen in. Uiteraard slaagde Marcel met vlag en wimpel voor dit eindspelexamen.
En toen gingen we gezellig met het hele team en de dames naar de Griek tegenover de Harmonie. En toen gingen we naar: De Eagles!
En inderdaad: een stel oude lullen die naar oudelullenmuziek gaan. Maar leuk dat dat is! Zelfs Franke ging uit zijn bol, stond te dansen voor het podium en gooide zijn hoed van pure jolijt ver door de zaal. Het was genieten.