door Kees van Straten
Op woensdag 10 septemberzijn de middagschakers weer voor de eerste keer dit jaar bij elkaar gekomen. Het was een uitgelezen schaakmiddag, met regen en harde wind. Van de veertien schakers waren er twaalf gekomen. Joop en Margriet waren zelfs eerder uit Zwitserland teruggekomen, om deze eerste middag niet te missen!
Allereerst werden de kampioensbekers uitgereikt. In de A-groep was Rink Visser de beste. Volgend jaar wordt hij 90 jaar, maar dat heeft geen enkele invloed op zijn superieure schaakprestaties. In de B-groep stond wedstrijdleider Joop Zeinstra bovenaan. Joop heeft een nieuwe beker geïntroduceerd: ‘de prijs der volharding’. Deze beker ging voor de eerste keer naar Margriet Root, die, zoals ze zelf zegt, ‘schaakt om anderen de kans te geven hoog op de ladder te eindigen’! en daarom onverdroten en met veel plezier iedere week de degens kruist met haar tegenstanders.
Na deze officiële opening werd er geloot en geschaakt. “Toch niet al serieus?”,hoorde ik van meerdere kanten. “We moeten er nog wel even in komen. Ik heb geen schaakstuk aangeraakt in de vakantie”. Dus werd er geschaakt om des keizers baard. Dat is een uitdrukking die je niet vaak meer hoort. Je bedoelt te zeggen dat je om niets speelt; er wordt om iets gespeeld waar je geen recht op hebt. Nu zijn er momenteel niet zo veel keizers meer op de wereld. Wij hebben ook geen keizer, wel een koning. En laat die nu opeens zijn baard hebben laten staan! Met recht kunnen we nu (we wachten Prinsjesdag nog even af) zeggen: “Dan gaan we nu spelen om des konings baard”.Volgende week beginnen we weer “serieus”.