Door Jacques Malschaert
Aan het begin van de avond leek alles nog vredig en in harmonie. De jeugdschaakles verliep zoals het moest. Met een paar kinderen die hevig teleurgesteld en voor eeuwig ontroostbaar huiswaarts keerden na een verloren spelletje. Deed me denken aan mijn kleinzoon van 6 jaar een paar maanden geleden. Hij mocht voor de eerste keer met een groep grotere jongens meevoetballen. Moeder en zoon op pad, ik bleef achter bij de rest van de kroost (andere kleinzoon en een prinsesje). Boaz had zich al in zijn net verworven Barcelonashirt gehesen met de onvermijdelijke opdruk van Frenkie de Jong. Voetbalschoenen aan. Regenjas was nodig want het regende al langer dan een week onophoudelijk. Na een half uur slaat de voordeur open en met het geluid van 12 uur, eerste maandag van de maand stormde mijn kleinzoon binnen. Ik ga nooit meer voeballe… Stomme voetbal, stomme alles. Training afgelast vanwege de regen. Het duurde dagen voordat voetbal weer een beetje in beeld kwam. Even dacht ik aan dit moment. Niet al te lang want er stond iets op het spel vanavond. Snelschaakkampioen van de club. Ja, spelend in groep 2 legde ik de lat hoog. Jorden van Foreest werd geïnterviewd voordat Tata begon. Wat zijn je ambities voor het toernooi was de vraag: ik wil het toernooi winnen was het misschien wat onrealistische maar mooiste antwoord. Na een paar dagen Wijk aan Zee was dat zo gek niet. In de vierde ronde had hij bijna Carlsen verslagen als hij maar een mooi kwaliteitsoffer had gevonden…
Maar goed, terug naar de avond. Het begon met wat verwarring. Onze wedstrijdleider stond voor de schone taak zelf voor het kampioenschap te gaan en iedereen tevreden te houden met de toernooiopzet. Na enig overleg lukte dat en iedereen kon aan de slag. Laten we niet vergeten dat er ook nog geladderd werd met vier partijen.
Daarna kreeg ik van onze president de gelegenheid iets over mijn activiteiten te vertellen. Laat ik het hier maar even herhalen, immers het is voor een goede zaak: Leeuwarden een beetje mooier en fijner te maken voor iedereen!!
Op dinsdag 18 februari speelt het Nederlands Studenten Orkest in de Harmonie. Het orkest bestaat uit meer dan 100 getalenteerde studenten. Als lid van het lokale comité mag ik proberen deze 100 leden van het orkest te verbinden aan een gastgezin, voor 1 nacht. We hebben nog een groot tekort aan slaapplaatsen, dus lieve leden van de club, meld je aan. Dat kan direct via mij, maar ook via het mailadres: nsoleeuwarden@gmail.com. Wil je er meer over weten: www.nso.nl.
Daarnaast kreeg ik de kans om kort iets over mijn privétheater te vertellen. Hier volsta ik met een website, ga maar eens kijken: www.hofkamer.nl . Vrijdag 24 januari een concert van EkaterinaLevental. Los van dat ze prachtig kan zingen en harp spelen vind ik haar de mooiste vrouw die ik in mijn hele leven voor me heb zien staan (niet tegen haar, en mijn vriendinnetje zeggen dat ik dat vind aub!!).
Na dit intermezzo, terug naar het echte leven!!
Eerst maar even de uitslagen van de Ladder:
Wim – Wiebe 1 – 0
Leo – Pieter remise
Henk – Siem 0 – 1
Gerard – Mike 1 – 0
Nu had ik het vrij druk met mijn 5 minutenpartijtjes, maar af en toe kon ik een blik werpen op de echte schakers van de avond… Een paar avondmotieven kon ik ontdekken: de Skandinavische verdediging blijkt populair in de club. 2 van de 4 partijen begon met 1. e2 – e4, d7 – d5. Eerder dit jaar had Wiebe me er al mee verrast en kwam ik verloren te staan. Nu speelden Mike en opnieuw Wiebe deze ogenschijnlijk onschuldige en licht inferieure opening. Aan de opening lag het niet, maar beide partijen eindigen in een 0 voor de Skandinaviers… Het andere leitmotief van de ladderavond: de vrijgevigheid. In 3 van de 4 partijen werd in het begin van de partij een stuk gegeven, bij Wiebe was het dan nog een speculatief offer, bij de 2 andere betrof het toch wel een beetje filantropie.
De enige partij met een redelijk correct verloop eindigde in vrede Leo en Pieter speelden een Koningsindiër, meestal een opening die garant staat voor vuurwerk, nu het nog kan..
Wiebe vertelde me dat hij een wat speculatief offer had gebracht. Dat bracht mij weer direct terug naar de tijden van Michail Tal, mijn ‘all time favourite’. Wim ontving het stuk met een groot hart, zette de pet wat dieper over de ogen, en gaf voor de rest van de avond geen krimp meer.
Dan het kampioenschap van de snelle vingers… Ik moet zeggen, een beetje luidruchtig was het wel… Ik zoek hierbij geen excuus voor mijn eigen prestatie. In de eerste ronde kwam ik tegen Eric en Leandro huizenhoog gewonnen te staan waarna ik beide keren alles verprutste. Business as usual. Een andere verzuchting kwam van Eddy, 6 x op tijd verloren. Ja Eddy, we kwamen tot de conclusie dat het niet zo zeer aan de leeftijd lag, maar aan de ‘snelle vingers’… de luidruchtigheid kreeg een hoogtepunt toen Wessel en Harmen tegen elkaar moesten. Over en weer fouten en afleidingsmanoeuvres leidden uiteindelijk tot een zeldzame remise. Met de kreet “Nu moet ik even nicoteren” verdween Wessel voor een moment uit beeld. Juist op dat moment gebeurde ergens anders iets vreselijks met een slachtoffer die zich niet kon inhouden: “Wat een kutspel”. Niemand die een corrigerend vingertje opstak, want ja eigenlijk had diegene wel gelijk… In de zaal naast ons zou je zoiets dierlijks nooit horen. Daar zitten alleen nette heren en dames! En bridge is vast een minder dodelijk spel…
Na 8 ronden (van de 10) liep de spanning richting hoogtepunt. Een verrassing leek aanstaande: Leandro aan kop met 7,5 uit 8 en Migchiel een halfje erachter). Leandro speelde in de voorlaatste ronde een correcte partij tegen Harmen, won een pion en, belangrijker, verplichtte Harmen tot nadenken. Met nog 4 seconden op de klok toverde Harmen nog een schaak der wrake uit de vingers, wat genegeerd werd door Leandro. Oeps, in het snelschaak gebeurt dan het onvermijdelijke. De avond van Leandro duurde net 2 partijen te lang, want in de laatste ronde verloor hij opnieuw (van de inmiddels teruggekeerde Wessel), na een gewonnen stelling om zeep te hebben geholpen.
Zo wistMigchiel maar ternauwernood de orde van meester vsleerling te herstellen. Al met al opnieuw een verdiend kampioenschap voor onze beste schaker van de club…
