,,Jullie zijn gek!” Een toevallige passant in het sfeervolle schaaklokaal in Zaal Enzo zou denken dat Erik een vertwijfelde reprimande uitdeelde aan Leo en Kees, die voor de zoveelste keer dezer dagen achter het bord plaatsnamen voor wéér een slopende vijfsetter tot na middernacht.
Dat FK voor ouden van dagen hakt er behoorlijk in; de reguliere schaakavonden worden maar mondjesmaat bezocht. Maar de veteranen Leo en Kees gaat geen zee te hoog. In de volgende ronde van het fossielen-FK moeten ze alweer tegen elkaar. En dan speelt Kees dit weekend ook nog een of ander lokaal toernooi in Burgum ofzo om het af te leren. Een mens zou er simpel van worden, maar schakers zijn rare mensen.
Fossielen?
Wij wisten natuurlijk wel beter dan die toevallige passant in Zaal Enzo. Eriks uitroep was slechts scherts. Erik is zo iemand die terdege beseft: van schaken krijgt men nooit genoeg.
Dat dit adagium heilzaam is voor lijf en leden als je het al vele decennia voorleeft demonstreerde Eddie. De eminente oud-kampioen der Nederlanden versloeg Migchiel in 73 zetten. Daarmee eindigde hij ook op de hoogste trede van de ladder. ,,Echt? Dat is belachelijk!”, schaterde hij.
Belachelijk!
De woelige baren van de orkaan Ciara hadden hun werkterrein vanavond verlegd naar het bord van Leo en Kees, waar eerstgenoemde een gevaarlijke mataanval leek te ontwikkelen en laatstgenoemde grif met pionnen en kwaliteiten strooide in ruil voor wat onrust.
Maar Leo zit in de flow en liet de kruitdampen wat optrekken, waarna hij met een toren tegen twee lichte stukken een prachtige promotiepion naar veilige haven kon brengen. Kees geeft nimmer op, maar had dat toen best mogen doen. Uiteindelijk moest hij toch het moede hoofd in de schoot leggen. ,,Wel een leuke partij”, luidde de eensgezinde recensie. Leo: ,,Al mijn partijen zijn leuk de laatste tijd, maar ik win ze alleen meestal niet.”
Dames op het bord hoefde je bij Oene en Hette niet te verwachten. ,,Bij zet drie de dames van het bord af. Dat past mooi bij ons vrijgezellenleven”, vond Hette. Gebroederlijk stond het tweetal al even na tienen aan de borrel. ,,Vanaf zet twee was het remise”, recapituleerde Oene. ,,Naar volle tevredenheid van beide partijen.” De derde helft bleek weer eens belangrijker dan de eerste twee.
Oene proostte er nog maar eens op met Hette. ,,Wij spelen al meer dan 35 jaar tegen elkaar”, constateerde de Feanster geschrokken. ,,Vroeger kon ik nog wel eens van Oene winnen, maar hij wordt steeds sterker en ik steeds zwakker.”
Henk had toen al afgerekend met Wolter. Die verloor een kwaliteit en hoopte met een loperoffer op de koningsvleugel nog iets te kunnen forceren. ,,Anders blijf ik gewoon een kwaliteit achter.”
Wolter kwam bedrogen uit. Wie wel wat wist te forceren was Henk, en wel dameruil. Toen was de angel uit Wolters speculatieve aanval en stond hij gewoon een toren achter.
Uw chroniqueur van de avond wist voor het eerst sinds november weer eens een Scandinaviër te winnen. Frederik liep in het mes toen hij dacht een mataanval te kunnen ontplooien. Zijn dame kwam daarbij echter ingesloten op f6 te staan, zonder veilige vluchtvelden binnen bereik, wat hem eerst gewaar werd nadat Wiebe diens loper op e7 had geposteerd. Dat kwam Frederik niet te boven, temeer daar hij eerder ook al een paard had geïnvesteerd in zijn aanval.
Koploper in de B-groep Jacques nam het op tegen subtopper Derk, een interessant treffen. De eindoverwinning in de B-groep kon Jacques niet meer ontgaan. ,,Ik moet verliezen om bovenaan te eindigen”, sprak hij vooraf opgeruimd. Dat was dan wel met dien verstande dat het verlies beperkt moest blijven tot 1-0.
Zo ver hoefde het niet te komen: hij won met 1-0.
Harmen verloor van Jan H. Er had remise in gezeten, ware het niet dat Harmen ten prooi viel aan het ongeduld van de bullet-schaker, waarmee hij een rating van 2400 cultiveert op Chess24. Volgens Jan – die laatst zelf een rating van 2628 aantikte bij het drieminutenblitz – verdedigde Harmen goed vanuit de opening. ,,Ik had niet veel en 15. Lb5 was een zwakke zet, want toen kon hij a6 en Pc5 spelen. Maar hij verloor zijn nauwkeurigheid.”
,,Het was allemaal zo passief”, verklaarde Harmen zich nader. Zijn aandrang tot activiteit betekende een aanknopingspunt voor Jan, die dat rustig verzilverde.
Amir en Rein kwamen remise overeen, wat tot een nababbel vol kwinkslagen leidde. ,,Wit heeft een kansje gemist”, begon Amir schalks. Rein: ,,Ik denk dat dat als understatement moet worden gezien.”
Amir weer, halverwege de analyse: ,,Ik dacht dat ik hier goed stond.” Rein, gevat als altijd: ,,Dat dacht ik ook.”
Siegbert verloor van Leandro na een spannende partij. Siegbert offerde een stuk om de dames op het bord te houden en kreeg daar wat compensatie voor. Nadat Leandro erin geslaagd was de dames te ruilen, was ook de compensatie verdwenen. De dertienjarige jongeling – onlangs in de krant foutief als twaalfjarige aangemerkt – schoof het punt volleerd naar huis, hoewel hij zelf vond dat Pc6 een blunder was.
Duidelijk dertien
Het slopende hoogseizoen der zestigplusschakers eiste dan toch zijn tol. De klok had nog geen elf geslagen toen het getekende gelaat van Kees zijn leeftijd verraadde. Kees, normaliter party-animal numero uno aan de gezellige bar van de aanpalende bridgezaal, met uitgelezen frituurspijzen en gerstenat binnen handbereik, bleek plotsklaps geen pap meer te kunnen zeggen en kondigde aan onder de wol te kruipen.
Gelukkig kwam dat niet door het schaken. ,,Ik heb de hele ochtend gejeu-de-bouled”, bekende de krasse voorzitter voordat hij de nacht in verdween.