Door Wiebe Fraanje
Het schaaklokaal in buurtcentrum De As in Heerenveen hield de adem in. De laatste partij van de avond was die van Wim aan het eerste bord van het derde ensemble van uw geliefde vereniging. De stand: 1,5-1,5. Alles hing van Wim af.
Hij had alleen maar Te7 hoeven spelen. Zijn tegenstander gaf hem er meerdere kansen voor, maar Wim deed het niet. Hij vreesde, onterecht, voor een aftrekschaak en dacht, eveneens onterecht, dat zijn tegenstander – Wiebe geheten – zijn pion naar promotie kon lopen. Na Te7 had Wim echter mat in één.
En dat terwijl de avond zo rustig was verlopen. De klok had nog maar net half negen geslagen of Wiebe – die andere dus – kon aan het vierde bord zijn koning omleggen. Zijn opening, een Colorado-gambiet, ging volstrekt de mist in. Uitentreuren voorbereid, maar daarbij de doorschuifvariant veronachtzaamd. Zul je altijd zien: krijgt hij juist de doorschuifvariant voor zijn kiezen. Na een paar onhandige beslissingen kwam Wiebe op zet 16 een pion achter en op zet 20 nog een. Dat wachtte hij niet meer af.
Intussen speelde Wim aan bord 1 het Italiaans vierpaardenspel, een Giuoco Pianissimo om precies te zijn. Hij scoorde een pion voorsprong, die later uitgroeide tot een kleine kwaliteit na geruil op f2. Een linke matcombinatie in zijn voordeel zette net niet door, zodat hij nog moest werken.
Pieter nam aan het derde bord slinks h7 op de korrel na een Giuoco Piano-opening. Die Giuoco beleefde de avond van zijn leven. Pieter nam h7 onder vuur, waar een paard ressorteerde. Zijn tegenstander kon er alleen met g6 en f5 onderuit komen. Die zwakke pion op g6 liet Pieter lang in leven (er leek niet veel mis met 23. Dxg6+, ruilde de dames, maar had zulke sterke lopers dat hij rustig zijn torens in het midden kon brengen en met een tweetal penningen twee stukken won.
Siem leek comfortabele te staan in een Catalaan en kwam een pion voor, waarvoor zijn tegenstander wel een mooi paard op e6 kreeg. Later moest Siem de pion ook weer inleveren. Met herhaling van zetten kwam hij remise overheen op hetzelfde moment dat Pieters tegenstander capituleerde.
Bij een gelijke stand beet Wim zich vast in een stelling waarin zijn stukken beter samenwerkten, met nog altijd die twee lichte stukken tegen een toren voorsprong. Helaas won zijn tegenstander een paard terug, waarna Wïm een taaie verdediging leek te resten, ware het niet dat slechts een paar zetten later zijn tegenstander een toren teruggaf. Wim dacht nog een pionnetje te snoepen, maar zette daarmee zijn loper in de penning. Stukkenverhouding hersteld, maar Wim had wel zes pionnen tegen drie en later vijf tegen twee.
En toen dus die thriller aan het slot. Bij de vijftigste zet wilde iedereen het wel uitschreeuwen: Te7! Wim, je toren! Naar e7! 50. Te7 en de scheids mag affluiten! Doe het nou!
Het gebeurde niet. Ook niet bij 52. Te7, want toen speelde hij Dh4+. En ook niet bij 53. Te7, want toen speelde hij Df2. Wim won wel nog de op een na laatste pion van zijn opponent, maar ging toch dameruil uit de weg. Zijn tegenstander was echter coulant en gaf op. Zo had Wiebe vanavond twee keer verloren. Dan gaat het wel heel hard met je rating.