Door Wiebe Fraanje
| Philidor V | 2½-1½ | Drachten III |
| Wolter Jongsma | ½-½ | Milovan Veljkovic |
| Wim van Zeijl | 1 – 0 | Jan Aartsma |
| Jeppe van Bon | 1 – 0 | Rink Bednar |
| Jan Miedema | 0 – 1 | Wilje Bakker |
Soms valt de beslissing van een complete wedstrijd in de paar seconden helemaal aan het eind van de avond. Een lichtvaardig argumenterende niet-schaker zou nuchter constateren dat “je de wedstrijd dan net zo goed had kunnen beperken tot die paar seconden”. Dat zou dan een boel moeite, zweetdroppelen en stress uitgespaard hebben. En tijd bovendien, die dan nuttig besteed had kunnen worden aan de bar, de tap binnen een armlengte afstands tevreden snorrend.
Gelukkig ontbreekt het bij uw koninklijke vereniging aan lichtvaardig argumenterende niet-schakers. Dat bespaart ons allen heel wat ergernis en omslachtige rituelen met pek en veren als hoofdrekwisieten.
Het vijfde ensemble van uw geliefde schaakvereniging hengelde na een spannende avond tegen Drachten 3 de volle winst binnenboord. In de allerlaatste seconden verzandde Jan aan bord 4 in een ondekbaar matnet. Op het moment dat hij zijn tegenstander de hand schudde, schoof Wim aan het tweede bord gedecideerd 33. Dxc5+ en 34. Dc8+, hetgeen onherroepelijk een paar dwangzetten later tot mat zou hebben geleid, ware het niet dat zijn tegenstander de pijp maar meteen doorspeelde aan Maarten.
Omdat Jeppe achter bord 3 eerder al schitterend had gewonnen, en Wolter remise overeen was gekomen, viel vreugde het vijfde ten deel.
En dat terwijl de wedstrijd lang gelijk op was gegaan. Wolter kwam in een Siciliaan een pion achter, won die later weer terug, maar dreigde in de slotfase het slachtoffer te worden van twee verbonden vrijpionnen in het centrum. Hij at er echter een op en blokkeerde de andere met zijn dame, er onderwijl voor zorgend dat zijn eigen vrijpion alleen door de witte dame in bedwang kon worden gehouden. Remise dus.
Jeppe was zoals gewoonlijk in een uiterst complexe stelling beland met zowat alle stukken nog op het bord. Met een combinatie won hij evenwel een licht stuk. Vervolgens had hij met 23… Txg3 nog een pion kunnen winnen wegens een venijnige penning, maar hij speelde 23… T8f5.
Later profiteerde hij optimaal van een verzwakkende pionzet op de koningsvleugel. Hij drong met zijn dame achter de pionnen binnen, won een toren en met 35… Lxb3+ beslechtte hij het pleit, tot woede van de gefrustreerde eerstebordspeler van Drachten, die zijn teammaat uitfoeterde om het weggeven des torens.
Jan ging gelijk op met nu eens een pion voorsprong en dan weer gelijk materiaal, en kwam erg goed te staan tegen een verzwakte koningsstelling. Hij leek zelfs een tweede dame te halen op de andere flank, maar de promotiepion sneuvelde vlak voor de hemelpoort als gevolg van een listig schaakje met dubbele aanval. Het eindspel met een pion minder, en later twee, was steeds minder kansrijk.
Wim, als gevolg van een in de kerstvakantie door de teamcaptain bekokstoofde tactische move tegenover de linkste Drachten-speler aan het tweede bord gezeten, was zoals gewoonlijk een pion voorgekomen. Die behield hij lang met degelijk spel, maar hij moest hem toch weer inleveren. Met 31. Pxd4 won hij weer een pion, daar pion c5 gepend stond wegens ongedekte dame. Zijn tegenstander was hiervan dermate van slag geraakt dat een paar zetten later mat onafwendbaar was.
Bij zijn eerste optreden als teamcaptain had uw verslaggever zichzelf om politieke redenen op de reservebank gezet: eerst zelf maar ernaast, dan kunnen in latere ronden sympathieke teamgenoten rücksicht- en genadelos en zonder last of ruggenspraak veroordeeld worden tot een rol als reserve.
De ladderpartij die de non-playing captain speelde om de tijd te doden ging verloren omdat hij met de vier borden van zijn teamgenoten in zijn hoofd zat. Juist toen hij met bonzend hart aan 23… Txg3 zat te denken, zag hij een gemakkelijke verdediging op zijn eigen bord over het hoofd, dacht dat hij mat in één ging en gaf op.
Gelukkig maakten de laatste seconden van de avond alles toch nog goed.
