HELDEN! DAT ZIJN HET!
Door Eelke Heidinga
| Philidor II | 2½-1½ | DTK |
| Marcel Vermaat | ½-½ | Jeroen Weggen |
| Egbert Wind | ½-½ | Bart Lemstra |
| Rein de Boer | ½-½ | Pieter Bronsema |
| Eelke Heidinga | 1-0 | Sven Broersma |
De sleutelwedstrijd tegen DTK werd door de onzen nipt gewonnen. Daarmee zet Philidor II een stevige stap richting het kampioenschap.
De drie remises aan de eerste drie borden kwamen pas tot stand na langdurige strijd. Aan bord 1 Jeroen tegen Marcel, de twee spelers met de hoogste rating in de klasse. In de KNSB-competitie clubgenoten, in de FSB vlogen ze elkaar heerlijk in de dunne haren. Jeroen veroverde op listige wijze een pion, en had dus enig voordeel. Maar op zo’n moment recht Marcel de rug en toont hij zijn immense schaakkracht. In het verre eindspel kreeg Marcel zijn pion terug en had toen het beste van het spel. Meer dan remise zat er niet in.
Op het tweede bord viel Egbert in voor Oene, die later op de avond uiteraard wel aanwezig was. Het is niet nodig dat u snapt hoe een vaste speler kan invallen. Als wij het maar snappen. Ook Egbert kwam een pion achter na de opening. Maar met rustig drukspel wist hij de kleine rakker weer terug te pakken, waarna ook hier een remisestelling restte.
Rein leek mooi uit de opening te komen: bezorgde de tegenstander een dubbelpion en kreeg druk in het centrum. Maar wit ontwikkelde een gevaarlijk initiatief op de koningsvleugel waardoor Rein stevig in de denktank moest. Gelukkig had hij “meer als tijd zat” en dankzij eerdergenoemde dubbelpion ontstond er een gunstig maar ingewikkeld eindspel. Bord 4 ernaast leek zich goed te ontwikkelen voor Philidor. Toen Rein dan ook een remiseaanbod kreeg wachtte hij even af wat er aan bord 4 gebeurde. Dat ging goed en met 4 seconden op de klok aanvaardde Rein het aanbod.
De partij op bord 4 werd na 10 zetten theorie buitengewoon ingewikkeld en spannend en bleef dat de hele avond. De opening was voor wit. Zwart neutraliseerde het witte initiatief goed en zette een venijnige aanval op. Wit won vervolgens een stuk tegen drie pionnen. Het zwarte drukspel werd heel langzaam geneutraliseerd en wit begon een omsingeling van de zwarte koning, met kostelijke lopers en priemende torens. Na 60 zetten opperste concentratie had wit de partij kunnen bekronen met een fraai dame-offer. Helaas hij zag het niet, net als twee jaar geleden in een KNSB-wedstrijd. De hele zaal had het allang gezien, maar wit zag spoken en een heel snel lopende klok.
Gelukkig was de stelling op vele manieren gewonnen dus wit kon het gedecideerd afmaken.
Het bleef nog lang onrustig in de bar.
Dit is wat Jeroen er van vond.
