| 11-06-2022 | HWP Haarlem | 2186 | – | Philidor 1847 | 2143 | 4,5-5,5 |
| 1. | Bruno Carlier | 2334 | – | Amir Nicolai | 2217 | 0 – 1 |
| 2. | Bart Gijswijt | 2339 | – | Addy Lont | 2245 | ½ – ½ |
| 3. | Babak Tondivar | 2320 | – | Bas van der Lijn | 2225 | ½ – ½ |
| 4. | Indra Polak | 2219 | – | Eddie Scholl | 2175 | 1 – 0 |
| 5. | Richard Duijn | 2218 | – | Jeroen Weggen | 2177 | 1 – 0 |
| 6. | Jan-Willem van Prooijen | 2164 | – | Leandro Slagboom | 2133 | ½ – ½ |
| 7. | Maximiliaan Kerkvliet | 2157 | – | Jan Hania | 2195 | ½ – ½ |
| 8. | Pieter de Jager | 2132 | – | Erik Sparenberg | 2054 | 0 – 1 |
| 9. | Chenwu Zhu | 1935 | – | Jippe Kamstra | 2109 | ½ – ½ |
| 10. | Rob Mulder | 2046 | – | Harmen Visscher | 1904 | 0 – 1 |
De jaarlijks terugkerende inhaalrace van het 1e KNSB-team werd afgesloten met een geflatteerde zege in Haarlem tegen Het Witte Paard. De einduitslag, een 5,5-4,5 overwinning waarmee we zelfs nog nipt op een 5e plek zijn geëindigd, had net zo goed een 5,5-4,5 of 6-4 nederlaag kunnen zijn, maar wij klagen niet.
Vooraf merkte ik dat het zeer onwaarschijnlijke scenario van degradatie bij een zware nederlaag ons toch een beetje bezighield; het kwam voor en tijdens de wedstrijd meerdere keren ter sprake. Achteraf blijkt dat we bij een 9-1 verlies zouden zijn gedegradeerd. Maar er was nooit echt sprake van zo’n scenario, want toen de eerste uitslagen in het fraaie denksportcentrum in Haarlem werden genoteerd kwamen we op voorsprong en hadden we al snel de benodigde 2,5 punt te pakken.
Amir speelde aan bord 1 en pakte opnieuw een aardige scalp. De partij tegen Carlier ging lang gelijk op, maar de zwartspeler liet zich foppen door een toch vrij eenvoudige truc waarmee Amir twee pionnen won zonder enige compensatie. (0-1)
Daar kwam een remise van Jan Hania bij. Jan speelde naar eigen zeggen iets te rustig in de opening, wat door zijn tegenstander hardhandig werd aangepakt. Uiteindelijk kon hij vanuit een moeilijke stelling de remisehaven bereiken door een eeuwig schaak-mechanisme. (0,5-1,5)
Eddie kreeg met een pionoffer te maken waarvan mij niet duidelijk was of het correct was. Echter ging Eddie te snel met zijn paard naar voren, waarna Polak met de toren via de a-lijn binnenkwam en het zwarte paard direct weer terug moest. Niet lang daarna was het uit. (1,5-1,5)
Erik won plots zijn partij. Het leek alsof hij lange tijd tegen de touwen hing, want wit had een prachtige aanval waarbij hij rustig alle stukken in stelling kon brengen, maar achteraf bleek dat het allemaal wel verdedigbaar was. Wit ging uiteindelijk zelfs te ver in de aanvalsvoering, want er kwam een toren ingesloten te staan op de h-lijn. Via een truc kon Erik materiaal winnen en dames ruilen waarna zijn tegenstander het genoeg vond. (1,5-2,5)
Jippe speelde remise. Volgens mij had hij de hele partij een licht initiatief, maar het werd prima geneutraliseerd door zijn tegenstander. (2-3)
Niet lang na de tijdscontrole volgden nog twee remises, aan borden 2 en 3. Beide waren het interessante, ingewikkelde partijen. Addy kwam in een eindspel terecht waar hij twee lopers tegen loper en paard had, maar vreemd genoeg was het de speler met loper en paard die op winst kon spelen. Dit bleef evenwel ruim binnen de remisemarge. Bas speelde tegen oud-Philidorspeler Babak Tondivar. Ook hier restte een eindspel met lichte stukken, in dit geval loperpaar tegen loperpaar, met een licht initiatief voor Babak. Er was echter geen goede manier om progressie te boeken, dus remise. (3-4)
Zelf stond ik tegen Richard Duijn lange tijd beter, wilde het te snel verzilveren waarmee mijn voordeel verdween, en vervolgens speculeerde ik op het openen van een tweede front aan de andere kant van het bord waar mijn tegenstander juist het initiatief kon overnemen. Addy vertelde na afloop dat hij tegenwoordig sneller tevreden is met remise, en dat had ik misschien ook moeten zijn – gewoon de stelling blokkeren waarna de vrede getekend kon worden. Zoals het ging werd mijn koningsstelling te zwak. Na de tijdscontrole heb ik nog een remisekans gemist (vluchten in een eindspel met pion minder maar genoeg compensatie) waarna ik uiteindelijk mat werd gezet. (4-4)
Wat er vervolgens aan bord 10 gebeurde was wel erg opmerkelijk, om het licht uit te drukken. Harmen viel verdienstelijk in en speelde een enerverende partij tegen eveneens een invaller aan Haarlemse kant. In het middenspel had Harmen een sterke, waarschijnlijk winnende aanval, maar vond niet de juiste weg. Daarna nam wit het initiatief over en verkreeg in een dame-eindspel een dodelijke vrijpion op e6 die hem de winst had moeten opleveren. Deze winst werd echter gemist en vervolgens ging wit in een remise-stelling veel te ver in zijn pogingen alsnog te winnen, waardoor hij het deksel op zijn neus kreeg. We komen erin op zet 41:
Rest nog de partij van Leandro, die hard heeft moeten vechten voor remise. Vanuit de opening offerde de witspeler een pion. Belangrijk moment was er in de tijdnoodfase nadat de dames geruild waren, toen wit via een combinatie een paar pionnen won – helaas voor Leandro klopte het allemaal net wat wit deed. Er ontstond een dubbeltoren-eindspel waarbij wit iets te snel één stel torens ruilde. Hierna was het volgens Leandro altijd binnen de remise-marge, alhoewel ik tot vlak voor het einde er niet veel vertrouwen in had. Maar Leandro wist knap het halfje binnen te halen (4,5-5,5).
Na afloop gingen we met z’n elven (samen met Babak) naar een restaurant in de buurt. Even nagenieten van de overwinning en de resulterende 5e plaats, reflecteren op het gehele seizoen waarin we ondanks de lastige omstandigheden met pijn, moeite en de hulp van vele invallers (die we allen dankbaar zijn) toch weer het vege lijf gered hebben. Er was helaas ook negatief nieuws, want Eddie kondigde aan dat hij besloten heeft na dit seizoen er een punt achter te zetten. Ondanks dat het een schok was om dit besluit aan te horen, zat het er wel een beetje aan te komen. Na bijna 500 KNSB-partijen in grofweg 60 seizoenen voor Philidor 1 te hebben gespeeld is de pijp leeg, het plezier weg, en de tijdnood die met het nieuwe tempo gepaard gaat speelt hem te vaak parten. Maar we gaan Eddie zeker missen, want naast een enorme schat aan ervaring had hij ook altijd prachtige verhalen te vertellen over het reilen en zeilen van Philidor 1 in vroegere tijden.
Een uitgebreidere reflectie over Eddie’s verdiensten voor het eerste team zal ongetwijfeld nog volgen, als ook een reflectie op de individuele prestaties van alle basisspelers en de invallers vanuit het 2e en 3e team, die in de wedstrijden tegen degradatieconcurrenten vaak een cruciale rol hebben gespeeld – in een seizoen dat om bekende redenen net als vorig jaar werd ontwricht, maar deze keer gelukkig wel voltooid kon worden.
Eenieder een fijne zomervakantie toegewenst.