Door Siegbert de Jong
Van de eerste ronde is geen verslag gemaakt. Ik maak het daarom kort: wij wonnen met maar liefst 3½-½ van Mid Fryslân, dat niet in zijn sterkste opstelling was verschenen. Tegen De Rode Loper in de tweede ronde was het krachtsverschil minder groot en iets in ons voordeel.
De eerste helft was helemaal voor ons. Maarten won al snel een pion en Dolf Wissmann offerde tegen mij al spoedig een pion. Het leverde hem wel het loperpaar op, maar zijn koning kwam wel op f1 terecht. Bij Migchiel kwam Konings-indisch op het bord: wit actief op de damevleugel en zwart op de koningsvleugel. Het zou wel goed komen. Misschien aan het eind van de avond wel een ruime overwinning… Hette speelde een snelle remise met Aat van der Kooi. Het werd een versnelde Draak, waarin hij de pionoffervariant niet aandurfde. Het werd de ruilvariant. Ook niets mis mee natuurlijk. Zijn tegenstander speelde in een grijs verleden bij Philidor en was na jarenlang gestopt te zijn weer begonnen met schaken in clubverband. Ik vond in mijn archief dat ik in de play-off van 1996 nog tegen hem had gespeeld. In de ledenlijst uit 2000 komt hij al niet meer voor. Digitale klokken waren er toen in ieder geval nog niet met het aantal seconden per zet erbij dat wij tegenwoordig kennen. Ik weet het niet precies, maar misschien was het ook nog wel de tijd van de afgebroken partij, die ergens op een site van een of andere schaakclub ‘het monster van de vorige eeuw’ wordt genoemd.
De tweede helft was echter voor De Rode Loper. Dolf Wissmann en Wietse de Jong, Maartens tegenstander, kwamen helemaal terug in de partij. Dolf offerde een stuk om mijn vrijpionnen onschadelijk te maken en met elk nog drie minuten durfde ik het niet meer aan om de boel te forceren. Maarten maakte naar eigen zeggen een van zijn ‘beste’ blunders uit zijn carrière. Dat zwart op een gegeven moment kon promoveren had hij nog wel ingecalculeerd, want hij zou daarna zelf ook promoveren. Hij overzag helaas dat zwart promoveerde met schaak. Wat hierna volgde waren tijdrovende zwarte manoeuvres om te verhinderen dat de witte pion op h7 het promotieveld zou bereiken. Tegen twaalven was de partij dan ook nog niet afgelopen. De beheerster van het gebouw kwam al binnen om aan te kondigen dat het gebouw om 24.00 uur zou worden gesloten. Een lastige situatie, want zwart had nog twintig minuten op zijn klok en Maarten nog een à twee. Jan Hibma ging in gesprek met de beheerster en loste de situatie op door zelf de kopjes etc. alvast op te ruimen. Het duurde daarna ook niet zo erg lang meer, want zwart vond uiteindelijk na een zet of tachtig de winstweg. Gelukkig had Migchiel gewonnen. Volgens Jan had hij (Jan dus) ergens de winst gemist. Drie partijen dus met wisselende kansen.
Wij speelden in een zaaltje bij Schaakcombinatie Leeuwarden. Jan Hibma vertelde dat hun eigen speelzaal nog niet helemaal gereed was. In de toekomst hopen zij wel echt ’thuis’ te kunnen spelen in de St. Jacobsstraat. Vorig seizoen speelden wij ook al op deze locatie. De Rode Loper is dus een club waar haastige spoed zelden goed is en geduld een schone zaak.